انواع مختلفی از ماستکتومی وجود دارد که بستگی به نحوه انجام جراحی و مقدار بافت برداشته شده دارد.

در این روش، جراح کل سینه شامل نوک پستان، آرئول، فاسیا (پوشش) عضله سینه ای ماژور (عضله اصلی قفسه سینه) و پوست را برمی دارد. بسته به موقعیت ممکن است چند غدد لنفاوی زیر بغل به عنوان بخشی از بیوپسی غدد لنفاوی نگهبان برداشته شوند. اکثر زنان در صورت بستری شدن در بیمارستان می توانند روز بعد به خانه بروند.

ماستکتومی رادیکال اصلاح شده، ماستکتومی ساده را با روش برداشتن غدد لنفاوی زیر بازو ترکیب می کند (که به آن دیسکسیون غدد لنفاوی زیر بغل گفته می شود).

این جراحی گسترده در حال حاضر به ندرت انجام می شود. جراح کل سینه، غدد لنفاوی زیر بغل و عضلات سینه ای (دیواره قفسه سینه) زیر سینه را برمی دارد. این جراحی زمانی بسیار رایج بود، اما جراحی کمتر گسترده (مانند ماستکتومی رادیکال اصلاح شده) به همان اندازه موثر و با عوارض جانبی کمتری بود. این عمل ممکن است در صورتی انجام شود که تومور در حال رشد به سمت عضلات سینه ای باشد.

در این روش بیشتر پوست روی سینه در جای خود باقی می ماند. فقط بافت سینه، نوک سینه و آرئول برداشته می شود. مقدار برداشتن بافت پستان مانند ماستکتومی ساده است. از ایمپلنت ها یا بافت های سایر قسمت های بدن می توان در طول جراحی برای بازسازی سینه استفاده کرد.

بسیاری از زنان ماستکتومی محافظ پوست را ترجیح می دهند، زیرا مزیت بافت اسکار کمتر و سینه ای بازسازی شده را ارائه می دهد که طبیعی تر به نظر می رسد. اما ممکن است برای تومورهای بزرگتر یا آنهایی که نزدیک به سطح پوست هستند مناسب نباشد.